Minder dan 24 uur tot de volgende operatie...

Iedereen die mijn blog nu leest weet van mijn heupproblemen. Toch even een samenvatting van wat er nu de afgelopen jaren is gebeurd...

Ik ben op 6 juni 2013 op natuurlijke wijze geboren in het Amphia Ziekenhuis te Breda. Tijdens de bevalling had mama wel wat hulp nodig van een vacuümextractie omdat ik nog heerlijk warm in mama's buik zat. Niets bijzonders zou je denken, het gebeurt bij zoveel bevallingen.

Nadat ik thuis was gekomen vanuit het ziekenhuis en ik al een aantal weekjes "oud" was moest ik op controle bij het consultatiebureau. Hier controleren ze of je gemiddeld bent; ze hebben daar een checklistje wat je op een bepaalde leeftijd zou moeten doen, hoe lang je moet zijn en hoe zwaar je mag zijn. Alleen maar gemiddelden... En ik ben nu eenmaal niet gemiddeld :p

Bij een maand of 1,5 hebben mama en papa contact opgenomen met een fysiotherapeute omdat ik een duidelijke voorkeur had. Mijn hoofdje werd een beetje plat en dat mag natuurlijk niet, hihi. Omdat deze eerste fysiotherapeute het niet vertrouwde stuurde zij ons door naar een andere kinderfysiotherapeute die een hoofdmeting kon doen. Deze fysiotherapeute (Saskia) deed een hoofdmeting. En idd; ik had een flinke voorkeur! In overleg met de huisarts werd ik naar een kinderarts in Breda gestuurd. Ook deze arts constateerde de afplatting, maar vond de afplatting niet ernstig genoeg om een redressiehelm aan te meten. Prima, dan gaan we door met oefeningen.

Het is december 2013 en ik ben net een half jaar "oud". Ik ben nog steeds een dametje met een duidelijke voorkeur. Papa en mama nemen mij mee naar een osteopaat omdat ik een duidelijke voorkeur heb maar ook niet echt aanstalten maak om te gaan rollen, zitten of whatever. Misschien ben ik gewoon een beetje lui :p ?! De osteopaat maakt mij "los" tijdens zijn behandelingen (hij had wat blokkades gevoeld) en amper een paar dagen later begin ik pogingen te doen om om te rollen! Joepie!!!

Saskia blijft bij ons aan huis komen voor fysiotherapie. Het is half maart 2014 als Saskia tijdens een van de oefeningen een knakje hoort in een van mijn heupjes. Ik moest wel een beetje huilen, want echt prettig was het niet... Omdat Saskia het niet vertrouwd vragen papa en mama een doorverwijzing bij de huisarts naar een kinderarts. Papa en mama komen bij een kinderarts (dr. Obihara) in het Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg. Er gaan een aantal weken voorbij voordat ik bij deze kinderarts mag komen.

Begin april 2014: afspraak bij de kinderarts in Tilburg. Deze arts doet allerlei lichamelijke onderzoeken en constateert dat ik inderdaad een duidelijke afplatting heb, maar dat dit op het randje is voor een redressiehelm. Verder wordt er een foto gemaakt van mijn heupjes voor de zekerheid, maar verwacht wordt dat hier geen rare dingen op worden gezien en ik mag na de foto samen met papa en mama naar huis. De volgende dag moeten we bellen voor de uitslag.
Ik ben nog maar net thuis met papa en mama als er een voicemailbericht is achtergelaten op de telefoon; het is het Elisabeth Ziekenhuis... Kennelijk is er een dusdanige afwijking geconstateerd dat we eigenlijk gelijk weer in de auto moeten stappen en terug naar Tilburg rijden. Mama vraagt of we de volgende dag terecht kunnen en dat is geen probleem!

De volgende dag moet ik mij melden bij een kinderorthopeed; drs. Van de Brand. Het is een hele aardige man die papa en mama op de hoogte brengt van mijn heupproblemen; heupluxatie links en heupdysplasie rechts. Bij heupluxatie is de heup uit de kom en bij heupdysplasie is er een slecht ontwikkelde heupkom. Drs. Van de Brand geeft aan dat ik een speciaal broekje aan moet; een pavlik. Er is een instrumentenmaker in het ziekenhuis die deze aan kan meten. Helaas is de instrumentenmaker deze dag op een andere locatie in Tilburg aan het werk waar we naartoe rijden. De pavlik is niet zo mijn ding; ik moet 'm ook nog eens 24 uur per dag dragen, dus met wassen mag dat ding niet af...

Drs. Van de Brand geeft een brief mee voor het consultatiebureau met informatie over mijn heupen. De arts van het consultatiebureau is not amused als zij die brief leest. Ach, mama heeft flinke maling aan dat mens en laat haar lekker gaan... Kennelijk heeft het bureau met 3 maanden een heupafwijking geconstateerd maar vonden ze het geen doorverwijzing naar een kinderarts waard... Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!

Na een week of 4 blijkt dat de pavlik niet zijn werk doet en dat ik een gipsbroek aan moet. Drs. Van de Brand plant een dagopname in en zet onder narcose mijn heupen in de juiste positie.

Daar zit je dan een week voor je 1e verjaardag in het gips en dat voor 3 maanden... Het is hoogzomer en hartstikke warm. Gelukkig verzinnen papa en mama wel iets om af te koelen en deze 3 maanden door te komen. Zo halen ze een waterspeeltafel naar binnen zodat ik lekker kan afkoelen. Papa en mama kopen ook een aanhanger voor achter de fiets zodat ik lekker mee naar buiten kan en achter de fiets kan "hangen" :) Super leuk!

Voor we het weten zijn deze 3 hete maanden voorbij gevlogen! Nu maar hopen dat het goed is. Helaas.... ik moet een campspreider aan voor minimaal 3 maanden 23 uur per dag :(

Maar hé; ik heb wat bewegingsvrijheid terug. En die campspreider? Ach niet zo erg, ik kan mijn beentjes een lekker kleurtje op laten doen tijdens een vakantie in Amerika!

Half oktober 2014 mag ik wat verder af gaan bouwen met de campspreider! Drs. Van de Brand ziet wat vooruitgang en mag ik de campspreider alleen 's nachts nog maar om. Joepie!!! Papa en mama zijn ook hartstikke blij :)

Het is december 2014 als ik terug mag naar Tilburg voor een controle. Inmiddels kan ik een beetje kruipen, al ziet er een beetje raar uit. Beter dan alleen maar liggen en zitten; nu kan ik papa en mama een beetje plagen :) ... Tijdens de controle ziet drs. Van de Brand dat het toch niet zo goed gaat met mijn heupen als we dachten :( Wat een domper weer! De dokter besluit over te gaan tot een femur osteotomie; mijn linkerheup (de meest slechte) wordt doorgezaagd, er wordt een stuk bot verwijderd en een soort wigje geplaatst. Zo wordt de heupkop in de juiste positie in de heupkom geduwd en zou het goed moeten groeien.

Februari 2015: de operatie slaagt! Tijdens de operatie zijn er wel wat complicaties opgetreden maar ik ben er nog :) Papa was erbij toen ik onder narcose werd gebracht en toen ik bijkwam was mama bij mij op de verkoeverkamer. Ik was heel verdrietig omdat ik weer in het gips zat :'( Maar het is voor een goed doel zeggen papa en mama... Nja, we zullen zien!

3 maanden gaan voorbij als het gips mag worden verwijderd. Gelukkig een week of 2 voor mijn verjaardag! Mijn beentje is wat stijf maar met oefeningen komt dat wel weer los. Volgens de orthopeed is de operatie goed gelukt en zal ik moeten laten zien dat ik kan gaan lopen en mezelf verder kan gaan ontwikkelen.

Regelmatig moet ik op controle bij de dokter. In september zegt hij dat hij er wat langere tijd tussen de afspraken in wilt laten zitten omdat de heupen zich goed ontwikkelen :)

Begin november belt papa met de orthopedie; ik blijf een beetje hangen in mijn ontwikkeling. Sterker nog; ik stap nu een beetje rond maar dat lijken de eerste babystapjes wel :S Er wordt een afspraak ingepland bij drs. Van de Brand.

Helaas... drs. Van de Brand is niet tevreden en vreest het ergste; een volgende operatie :'( NEE!!!! De dokter verwijst mij naar het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam voor een bekkenreconstructie. Slik! Wat moeten we ons daar nu van voorstellen?!

Januari 2016: papa en ik gaan naar het Sophia Kinderziekenhuis voor een eerste intake. Mama kan helaas niet mee omdat zij ziek is en zelf naar het ziekenhuis moet in Breda; mijn broertje mag nog niet geboren worden hoor...
Papa en ik mogen bij dr. Pollet op intake; een heel aardige mevrouw die wel meer kindjes heeft behandeld. Dr. Pollet geeft aan dat ik inderdaad weer geopereerd moet worden maar dat er een lange wachtlijst is; meer dan een jaar wachten op de operatie! Zucht.... dat vind ik niet leuk! Eind mei staat er een volgende afspraak gepland ter controle en dan wordt de operatie doorgesproken. Tot die tijd mag ik nog vrij rond hobbelen!

Februari 2016: mama heeft mijn dossier al een aantal keer opgevraagd bij het consultatiebureau. Zij zeggen dat ze het hebben verzonden maar ik heb het nog steeds niet gezien en mama en papa ook niet... Dus als mama bij het bureau is voor Bryce geeft ze aan dat ze een kopie van mijn volledige dossier wil hebben en dat zij niet weg gaat voordat ze het heeft. You go mama!!! Uiteindelijk heeft mama mijn dossier en daaruit blijkt dat er al een heupafwijking is geconstateerd toen ik 1 maand "oud" was. Er staat in het dossier "vervolgen" maar daar hebben ze niets mee gedaan. Fijn, misschien was deze ellende mij bespaard gebleven of had er eerder actie ondernomen kunnen worden als er toen al iets mee gedaan was...

Maart 2016: net voor Pasen wordt papa gebeld door het Sophia Ziekenhuis. Er is een operatie ingepland! De operatie staat voor 12 april a.s. gepland en een oproep zal volgen. Whoehoe!!!! Dat is snel!

Maar eh..... 12 april?! Kunnen we niet eerst nog wat meer informatie over de operatie krijgen??? We weten helemaal niks... Papa belt nadat we de oproep hebben ontvangen toch nog maar eens met de afdeling orthopeadie; dr. Pollet is afwezig en is 11 april a.s. terug... OK, dat wordt geduld hebben. Afgesproken is dat dr. Pollet terug zal bellen.

11 april 2016: vandaag hebben papa en mama gebeld met de afdeling opname. Morgenochtend om half 8 moet ik me melden bij de opnamebalie. Ik sta als 2e gepland voor een operatie. Tot 7 uur mag ik helder drinken, maar verder moet ik nuchter blijven :(

Later op de middag belt dr. Pollet. Papa en mama hebben een hoop vragen opgeschreven en deze worden dan ook aan dr. Pollet gesteld. Dr. Pollet neemt de tijd en geeft op onze vragen een antwoord. Papa en mama spreken af dat morgen voor de operatie we dr. Pollet nog even zien.

Spannende dag morgen! Papa of mama zal mijn volgende blog weer plaatsen na de operatie. Ik ga lekker slapen!

Doei!